۞ مرگ لحظه ی دردناکی است اما دردناکتر از آن مرگ لحظه هاست

 

چشم هایت دیدنی است، پلک نزن

                  تو خروش منی و شور منی

                          من همان لرزه های موی توام

                                           باد غزنده بر گلوی توام

                                                           آرزوی بلند دور منی

                           بی تو این چشمه سار شب آرام

                     چشم گزیده آهوان است

                               بی تو، این دشت سرشار

                                    دوزخ جاودان است

                                              بی تو مهتاب تنهای دشتم

                                        بی تو خورشید سرد غروبم

                                بی تو نام و بی سر گذشتم

                       بی تو خاکسترم

                بی تو، ای دوست

        بی تو این خانه تاریک و تنهاست

بی تو، ای دوست

            خفته بر لب، سخنهاست!

                                 بی تو خاکسترم

                                            بی تو،

                                             ای دوست!

---

پ.ن: خیلی بدین...

پ.ن: چرا نظر نمیزارین

.ن: هرکی نظر نزاره...

زیبا ترین قول تو این است

        که هرگز باز نخواهی آمد

                  زاده ی قول تو هستم

                                                    در غبار

و دیگر بار

خاطره سبز چشمهایت

 در پشت پلک های ملتهبم

رویای یک عشق گمشده را

نقاشی می کند

                من

                          تعبیر رویاهای سپیدم را

                          در خنده های تو می بینم

                          اما تو

                          خواب های مرا

                          باور نمی کنی!